taka tam prehistoria | Łakociarnia

Bruno bardzo rozemocjonowany opowiada, czego się dowiedział od Gucia

Pingwiny muszą cały czas pilnować jaj, więc tak się wychylają i strzelają kupą daleko!
Po chwili zadumy dodaje
Trzeba uważać jak się jest na Antarktydzie

Brunio, ty chyba polubiłeś kolorowanie.
Taaak!
To może chcesz, żebym ci coś do kolorowania wydrukował?
Tataa…
(Oho! – sobie myślę – ten ton… pewnie już coś powiedziałem nie tak).
…cytas mi w myślach!

😁

Podczas śniadania Bruno nagle milknie i zamyśla się głęboko

co tam Bruniu – pytam
Niiiiic, Myśle sobie o swoich snach

Chłopcy w nieskończoność przedłużali wieczorną zabawę lego. W końcu było tak późno, że zgasiliśmy światło i nie było żadnej książki przed snem.
Już i przysypiamy ale Bruni wierci się, sapie, jęczy, co chwilę wzdycha. Pytam w końcu

Bruni, co tam?
Ponurym, przesyconym cierpieniem głosem odpowiada
źle sie cuje bez cytania.

mój plan jest fenomenalny. Ja biorę dwie niebieskie, Ty jedną zieloną. Idziemy!

Zobacz Mamo ile zdjęć mojego oka! Niebieskiego!

Brunio, wyciśniesz mi lekarstwa?
O, i mi też?
Niee, nie dzisiaj. Bo mnie wykońcy to wyciskanie codziennie. Daajcie mi tłochę spokooju.

Dodam, że jest to poranny rytuał, którego Bruno zwykle pilnuje jak oka w głowie

Wiąże się z liczeniem, układaniem, dopytywaniem o ilość tabletek. Jest nawet specjalna miseczka na leki

Bruno ostatnio gardzi swoim kompletem sztućców z pszczółką, tzw. „Osowym”. Przy śniadaniu na wszelki wypadek dopytuje

Bruni dać Ci dorosłą łyżkę do płatków?
Mamo – głosem pełnym zachwytu odpowiada Bruno – cytas w moich myślach!

Bruniu a ta Marysia z Twojego przedszkola to jest miła? – pyta Milan
miła – potwierdza Bruni – ale psotna – dodaje szybko.

Przed zaśnięciem.

Brunio, czemu zdejmujesz spodnie?
Bo one mają takie zatwałdzace i mi zatwałdzają pupę. Na kamień!

dzisiaj byl u nas w psedskolu elektrrrrryk! Naprrrrrawiał i gasił światło. Do nas do domu tez przyjdzie, bo ostatnio w Polsce jest mało prrrrądu!
Tata, mozes mi w kuchni dać kubek do picia, a potem zmykać?
Ocywiście zjadłem ziemniacki, a restę zupki wytarłem w rękaw!

Przy obiadokolacji.

A wiecie, ze Idzi ma taką pizamkę, w której mozna chodzić po lawie?
Naprawdę?
Ale cuję, ze to bujda!

Mama, a wies, ze w psedskolu to nie Mikołaj psynosi płezenty? Bo po piełwse Mikołaj jest w dzień niewidocny. Po długie nie łozdaje kamyków. A po tsecie Mikołaj nie istnieje! Bo juz się zabił. Juz dawno nie zyje. Pomocnicy jego łozdają płezenty.

Tata, a wies, po co skonstłuowano snułek? Zeby wciągać na psykład na gółkę! Na psykład sanki. I zeby dzieci mogły siedzieć na sankach, a dołośli stełować.

Jedziemy tramwajem, Bruniowi kleją się oczy

Bruni, Ty chyba masz ochotę juz odpocząć.
nie, udaję.

W niedzielę rano Bruno narzekał na ból brzucha i zwymiotował. I przeszło.
Przed chwilą.

Brunio, jak tam kwestia twojego wymiotowania?
Unikam. [pauza] Mamo, unikam wymiotowania. Bo jestem chory. I gdybym nie unikał, to co sekundę bym wymiotowywał!

W drodze do przedszkola:

To była wyjątkowo długa zima…

W przedszkolu:

Końcy się zima. To bałdzo smutne.

Bruno ma teorię na temat wody, lody i śniegu. Nie do powtórzenia, co jest czym, czy też co się w co zamienia.
Basia: Bo woda to taka magiczna substancja, która występuje pod różnymi postaciami, to się nazywa trzy stany skupienia: płynny, czyli woda, stały, czyli lód, i nawet gazowy, czyli para wodna.
Milan: Albo woda gazowana!

Brunio się przebiera. Wtem!

A, dzisiaj musę być elegancki! Kosula!
Brunio, ale to dopiero po południu.
Biegnąc do pokoju:
Tataa, wieem! Ale juz psygotuję.

Święty Mikołaj jest albo najbogatsy, bogatsy niz kłól Polski, któły kiedyś zył, albo umie wszystko wymyślić.

Bruno, ale pospałeś! Jak chyba nigdy. Jest wpół do jedenastej.
Tata, całą noc oka nie zmłuzyłem.

Tata, a psy lepsych okazji znalazła się moja stała gła!

Patrz, Brunio, nawet mamy trochę lodu na szybie.
Mamy wyjątkowe zycie. A nie, mamy wyjątkowe auto. Inne nie mają tego lodu.

Tata, ja dzisiaj będę mało mówił i mało jadł.
W to drugie uwierzę. Ale czemu?
Noo… boo… łuszają mi się dwa zęby!

Mamo wies, że nie ma buraków?
Nie ma?
No nie istnieją, to osustwo
Ooo, a z czego robi się barszcz?
Z ziemniaków. Cerwonych.

Wiesz mamo, jak słyszę piosenkę ulica japońskiej wiśni to przypomina mi się nasz pierwszy przytulas.

Leżymy już, światło zgaszone, cisza. Nagle bardzo podekscytowany Bruno oznajmia

już niedługo będę miał stałki!!! (Zęby stałe)
Po chwili namysłu dodaje
ale wiesz Mamo, że jak Ci stałki wypadną to już nowe noe urosną?
Po jeszcze dłuższej chwili, grobowym głosem
i chyba umrzesz…

Mój bzuch jest napełniony po bzegi. Ale pęchez na słodkie klejące jest pusty. Ja mam chyba sto ctełdzieści zołądków!

W aucie. Brunio wychyla się fotelika

No jedź, gościu! To nie do ciebie, tata.
Ale tamten nie może jechać, bo przed nim są inni. Korek się zrobił.
To nie mogą psysybcić?

Milan w tramwaju wygląda przez okno, mechanicznie unosi dłoń i smaruje usta pomadką ochronną. Chwile później wciąż patrzy przez okno, znów smaruje usta.

Milan, mocno się zamyślasz przy każdej czynności.
Miluś patrzy na mnie i uśmiecha się leciutko.
tak

A dzisiaj! Z okazji, ze opuscamy psedskole na tydzień, jedliśmy [tu teatralna pauza i dalej szeptem] ła-cus-ki.

Na zdjęciu – Tadaaam! Śnułek pokałmowy!

A wiecie, ze jak się zamknie ocy, to inne zmysły się wy-os-tsa-ją!
Tata, co ma słoń do fołtepianiu?
Brunio, ten żarcik jest starszy niż ja, ale nie wiem.
Słonia nie da się zafołtepianić, a fołtepian mozna zamknąć!

Zawsze raźniej w dwójkę – mówi Bruno dołączając do mnie w kuchni z kolorowanką

Mamo śniło mi się, że robiliśmy razem przygody

A wiecie, że Ałktyka to nie kłaj, tylko ob-sał świa-ta?

Bruno przy śniadaniu.

Każdy dzień na swoją noc…
A wiecie, że niedźwiedzie polałne wcale nie są śpiochami jak kocuł Bonifacy, bo musą polować psez więksą cęść dnia?
A wiecie, że woda rozpływa jedzenie na kawałki i bzusek nie musi tławić.
Nie zjem juz nic więcej, bo mnie bzuch boli, ale nie dlatego, ze mi się chce kupkę, tylko dlatego, ze jest pełen jutsejsych ziewów!
Co wolis, zeby cię psytsasnęło: sto pięćdziesiąt cegieł cy kocyk?

Bruno umawiamy się, trzy odcinki i koniec, Ok?
okeeeeej Mamo, właśnie trzy chce obejrzeć.
Po chwili przychodzi i szepcze mi do ucha – ale Mamusiu kochana nie obrazisz się jak mi się przypadkiem obejrzą cztery, okej?

Przy śniadaniu. Bruno jeszcze śpi. Milan i Basia coś się przekomarzają przy stole. Wtem z “salonu” dobiega donośne:

Jutło tłusty cwałtek! Nie kłócić się tam płosę.

Wczoraj wieczorem Bruno ubrany w przedszkolne ciuszki fisuje na całego i jest nie do poskromienia.
Bruno! Irytuję się, czy możesz przestać skakać po łóżku?!

Mamo! Nie mo-gę! – skanduje Bruni skacząc – Bo to jest taka popiżamkowa sprawa a ja jeszcze się nie przebrałem!

Ile mozemy zjeść?
A ile chcecie?
Ja chcę jeden więcej niz Milan!

Herbatka w kubku, ciasteczko, łaska cukrowa i mała tęcza

Hej, bezzębny!
Brunio z dumą prezentuje dziurę po zębie.

Tata, wcołaj oglądałem bajki i chciałem spławdzić, cy ząbek się kiwa, wkładam palec i! I zastopowałem telewizoł i pobiegłem do lustła, patsę i! I nie ma!

Tata, pokazę ci, jak łealistycznie wyglądam, jakbym miał łajstopy, jak naciągnę spodnie i jesce włozę buty. To jest mega! To jest stos!
Teraz wdział czapkę i szalik, i stwierdził, że “to dopieło jest stos!”

Dobra, Brunio, zdejmuj to, wybieraj książkę i wskakuj do łóżka, poczytamy.
Tata, nie chces, zebym wyglądał tak ekstła?

Co wolis, zeby cię psytsasnęło: sto pięćdziesiąt cegieł cy kocyk?
Nie czekał na niczyją odpowiedź. Sam odpowiedział:
No ocywiście, ze koocyyk.

a wies Mama, ze jak byla pierwsa nocowanka w przedszkolu, to posliśmy nad Wisłę. Pani powiedziała – kto pierwszy przepłynie na drugi brzeg? I ja wygrałem!

Znienacka przy śniadaniu:

Jak niewidomy wycuwa, ze idzie na ulicy, jak jest śnieg? Pseciez zasypuje te kłopecki!

A to chyba jakaś klątwa:

O zes ty jedny mój dzemiku ulubiony!

A tełaz zabiełam się ostło za wylizywanie taleza!

Brunio jest w łazience, Milo idzie do łazienki. Otwiera drzwi. Po drugiej stronie Brunio.

Ale śmiesnie, Milan. Właśnie chciałem otwozyć dzwi, ale ty mnie wyłęcyłeś.

Odprowadzam Brunia. W drzwiach przedszkola.

Tato, ale ty juz nie wchodź do psedskola, dobła? Dzięki, ceść!

Chłopaki, to jutro możemy spać, ile chcemy, do oporu.
Ale taataa, naastaw buudzik.
Ale po co?
Bo akułat wolnego dnia to skoda małnować.
Aha. A na którą byś chciał?
Na piełwsą!

Brunio zerwał się chwilę po 8:00 i pognał na siku do łazienki. Wrócił do łóżka.

Brunio, śpimy jeszcze?
Nie, tata. Ja tełaz… zapisuję sobie… w głowie… co będę dzisiaj łobił.

No pytam się po łaz kolejny, kto mi codziennie miasa skałpetki?
Ale jak to miesza?
No pats! – I pokazuje mi zwinietą parę.
To znaczy nie mają być tak zwinięte parami?
Nie! Ale znowu są pomiesane. Kłopecki mają być z kłopeckami, a gzybki z gzybkami.

Bo to muchomorkowe skarpetki. Oryginalnie – “wymieszane”.

Tata, mam nadzieję, ze nie zapomniałeś połtfela.

Tatoo, mamy tyle tych lekałstw, ze zanim je wsystkie zużyjemy, to chyba juz umzemy.

Tata, a wies, ze słońce ma tylko jeden płomyk?
Naprawdę?
No tak. Tylko jeden płomyk wystałca dzięki temu, ze [pauza] Ziemia się obłaca!

Wyjaśniwszy, jeszcze dłonią zademonstrował, jak to Ziemia się obraca.

Patrz, Brunio, jaka ciemna, ciężka chmura nadciąga.
Tata, jest tylko jedna chmuła. Myśli się, ze jest wiele chmuł, ale jest tylko jedna wielka chmuła. Casem widać duzo małych, odłąconych chmuł, ale dlatego, że nie widać połąceń.
A wies, tata, ze jest tylko jeden Księzyc? Bo jak widać cały, to jest cały, a jak widać niecały, to jest tylko zasłoniony psez niebo ten sam Księzyc.

Tu nagły szał sprzątania. Brunio pięknie ogarnął swój kącik.

Napławdę wielka zmiana, nie, tatku? Nie psypuscałem, ze cłowiek moze być taki scęśliwy!

Pardon, pomyłka!

-…ze cłowieka moze spotkać takie scęście!

Podczas sprzątania odnalazł się (to tak to działa?🤔) zagubiony komiks, jeden z Milana ulubionych. Więc Milo przyspieszył (przyszybcił😁) swoją pracę i nagle podskoczył:

Skończyłem! Mogę już czytać?!
Brunek, pomóc Ci te klocki znieść na dół?
nie, dzięks! Mam już plan.

Milana odwiedziły koleżanki. Grają w gry, gadają, śpiewają. Milan coś opowiada i opowiada. W pewnym momencie słyszę – sorry, że tak dużo gadam o mojej kuzynce ale ona jest bardzo fajna.

Policylem do 200 i dalej nie moge spać. To ja mówię, policz jeszcze raz.przychodzi policylem aż do 250 i nic. Próbuj mówię. I słyszę z pokoju: 6, 225,20, 26,200,100. Poszłam ,poglaskalam i chyba śpi. A cały sens, to to że odgraża mi się że przyjdzie do mnie spać, a pewnie chciałby już ,bo tv! I tak sobie liczył na głos, przy usypiającym Milusiu.

“Tata, klasy są łatwizną”.

Milan, nie zabiełaj mi białych klocków, pseciez wies, ze ja lubię białe klocki, bo one są jak z Antałktydy, a ja lubię Antałktydę…
No nie…
…bo tam pseciez zyją pingwinki!

Blunek, chces się tez psebielać w łazience?
Tak.
To chodź.
Ale nie pac, jak będę zdejmował spodnie.
Dobla, ale ty tez nie pac.
Dobła.

Milan podczas śniadania łapie się za brzuch i mówi

coś mnie tutaj boli
Bruno ze zbolałą miną odpowiada
to i tak mas scęście Milan, bo mi wcoraj coś pseskocyło w mózgu

Bruno przy robieniu tostów z serem

Nie chce tego sera Mamo! W nim są dziurki!
mogę je wyciąć
Mamo! To będą jesce więkse!

Tata, znowu mi dałeś niewkładalną skałpetę!
Sorry, to może znajdź jakąś wkładalną?
Wsystkie skałpety w tym domu są niewkładalne!

Popłosę dokładkę.
Płatków?
Pewnie. A cego? Tata, cy ty nie mas łozumku?

Chłopaki, jak tam wasze przebieranie się w piżamki?
Moje i Milana zełowo!

Milaan?
Co?
A zauwazyłeś, ze w wiosce Smełfów w ogóle nie ma komputełów?
Wow…

A co Ty robisz kotku?
kamuflażuje

Nawet Teodor myślał, że to piżama. Bo przecież dziwnie wyglądałem. Podobało mi się

Mamo ja Ci mowie, że mnie kolanko boli a Ty w ogóle nie reagujesz!
Skarbie, tule Cię i masuje kolanka przecież
Mamo, wcale nie reagujesz. Ty mnie chcesz tylko wykiwać!

Milaan?
Co?
A wiesz, że jak będziesz w piątej szkole…
Klasie!
…klasie, to ci wyłośnie pierwszy włos z błody?
A skąd wiesz?
Nie powiem!

Mamo a jak jedliśmy wczoraj ten tort to Tobie nie smakował nadzień.

A ja tez bede na Twoich urodzinach Milan?
będziesz, już to ustaliliśmy. Tylko się nie popisuj przed cala klasa!
Ja się nigdy nie popisuje!
Jasne…

Od wczoraj prześladuje mnie nieszczęście!
Oj, a co się dzieje?
To znaczy całe przedszkole.
Co się wydarzyło?
Teoś się wczoraj oparzył maszyną do popcornu.
Macie maszynę do popcornu w przedszkolu?
Nie, ma w domu, dostał na urodziny od kolegi.
Aha.
Laura uderzyła się w mur.
Oj.
A Marysia uderzył się w głowę.
Ale seria…
Hugo przewrócił się na chodniku.
O rany!
A Igancy sobie wbił długi gwóźdź.
Gdzie?!
Nie wiemy. Ale od wczoraj nie możemy go wyciągnąć.
To ciekawe…
A Tomek… Tomek opowiada, że się walnął w sufit w swojej piwnicy!
Dobrze, że ty w porządku.
No jak to, tata? A moje rany z wczoraj?
Jakie rany z wczoraj?
Nie pamiętasz? Z placu zabaw.
To już z przedwczoraj.
No tak.

Milan, od wczoraj moje przedszkole prześladuje nieszczęście.
Jak to?
Ignacy ma wbitą wielką drzazgę, ale jeszcze nie wiemy, gdzie, więc jej nie wyciągnęliśmy.
Aha.
Teodor – oparzenie gofrownicą i takie tam.
Przecież nie macie gofrownicy w przedszkolu.
To znaczy w domu, maszyną do popcornu, bo ma.

Brunio dzisiaj w drodze do przedszkola relacjonował mi pełen atrakcji weekend. I zakończył:

I wiesz co, Tata, zmałnowaliśmy sześć godzin!
Jak to?
No trzy godziny zmałnowaliśmy na podróż do Cieszyna. I trzy jak wracaliśmy do Polski!

O, jaki wiatr, chyba jednak będzie burza.
To chyba nie może być wiatłu.
Czemu?
No, tataa, cisza przed burzą, nie wiesz?

Mamo, ile dodajesz mleka?
do czego?
do mąki
mąki? Jakiej mąki?
Mamooooo! No do ciasta!
???

No i mamy 30 stopni na dworze, 300 stopni w kuchni i ciasto pomarańczowe z makiem i czekoladą w piekarniku…

Brunio w środku zabawy.

Tata, idę siku, potem zobaczę, gdzież są Milan i Mateusz, a potem będę leniuchwał.

A ile, Milan, miałeś lat w latach siedemdziesiątych?

Tata, patrz, znalazłem grosza!
No to pochuchaj na niego.
A po co?
Żeby było ich więcej.
E, nie chcę. Schowasz do kieszeni?

Bruno posługując się mapą szuka miejsca gdzie ukrywają się jego krótkie spodenki. Tzn szafy. W kaloszach, które są za małe więc koniecznie musi je ubrać.

Tata, jeśli jest piaskownica, to zbiór kamieni to kamienica.
Słusznie. Ale czy zbiór dżdżu to dżdżownica?
Tatoo!

Bruno monologuje pod prysznicem.

Mamo jak się ma katar to można umrzeć na dwa sposoby! Jeden to taki jak pijesz wodę i wtedy nie możesz oddychać nosem i się udusisz. Drugi taki, że nie pijesz wody żeby się nie udusić. I umierasz z braku wody. Bo bez wody to czterech dni nie przetrwasz.

Oraz że Jego najlepszym kumplem jest Igi, gdyż raz ocalił Bruniowi życie. Wyrwał Tomkowi (inny kumpel z placówki) patelnię, która podobno tenże zamachnął się na Brunia.

Mamo a czujesz tak czasem, że się kręcisz i kręcisz?
Że mi się kręci w głowie?
Nie. Takie uczucie, że całe ciało Ci się powoli kręci
No… nie wiem, chyba nie
Czujesz, czujesz. Bo to ziemia się kręci i Ty z nią.

Tata, a wiesz, że kolorów nie ma? Tobie się wydaje, że są, a ich nie ma. To tylko tak się światło odbija, że widzisz kolory.

Milan, możesz ty to przeczytać, bo to jest za długie na moje możliwości.

Dzisiaj rano

Bruno przebrałeś się już?
⁠nie Mamo, bo wyruszyłem w ekspedycję!

Tomek, czy Ty puściłeś bąka?
To tylko zapach lasu.

Bruni, wyjdź na taras i sprawdź czy krótki spodnie są dziś ok.
dziś preferuję długie spodnie – odpowiada Bruno z tarasu

Bruno pilnie ogląda drożdżówki w piekarni.

ja to wiem co dzieci lubią najbardziej – mówi do Bruna starszy pan w kolejce – Frytki!
Ja tam wolę kluski śląskie – odpowiada chichocząc Bruno.

Idziemy po Milana do szkoły.

Bruno możemy iść Trawiastą albo lasem. Ale jak lasem to musimy się sprężać.
To już się nie prężmy i chodźmy Trawiastą

ta Emilka to się w ogóle nie zna na żartach
Jak to?
Bo ja sobie żartuję, że ją uderzę łopatką a ona się boi
Hmmmmm
Bo ona jest taka poważna! A ja jestem żartowniś

Tatoo, a jak to jest możliwe, że się zawsze dobrą skarpetą trafia na dobrą stopę?

Brunio, co tak siedzisz? Zmęczyłeś się?
Czekam, aż człowiek o imieniu Maciej stąd wyjdzie, żebym mógł się spokojnie przebrać! Ciebie, Milan, też to tyczy!

Brunio: – Ktoś wie, gdzie jest mikroskop?
Milan: – Tam, na drugiej półce.
Brunio znajduje, wyjmuje, ustawia.
Ja: – Brunio, a co chcesz obejrzeć?
Brunio: – Mój włos chciałem, bo mi odpadł, ale już się zgubił.
Ja: – To może wyrwiesz następny?
Brunio: – O, nie!

Ja myślę, że to centrum [bajek] to w połowie byle jak wykorzystane miejsce, żeby tylko było wykorzystane miejsce.

No ja usłyszałem: “A jaką pan chce? Samą, z tym, czy z tym i z tym?”. Wziąłem “z tym i z tym”.

Hej, konstruktorzy, co budujecie?
Raczej bawiorzy, bo teraz się bawimy.
Milan, mam pomysł! Jak skończymy tę robotę, to będziemy się siłować!
Yyy, no nie wi…
No, to DO ROBOTY, braciszku!

Milo: – Tata, a gdzie mamy wodę?
Ja: – Chyba w plecaku, a plecak w bagażniku.
Bruno: – Chyba. To pożyjemy, zobaczymy, jak powiedział filozof. To znaczy nie wiem, czy tak powiedział filozof, ale ktoś tak powiedział.

Bruno, a z tego będziesz korzystać?
Tak.
A kiedy?
Jak będę miał 40 lat.
Ale to są łamigłówki dla sześciolatków.
No właśnie.

Milan, to jest prymitywne!
A co to znaczy prymitywne?
Nie wiem.

Przekraczamy graniczny most na Popradzie. Granica. Milo odczytuje znak drogowy.
Milo: – O, Rzeczpospolita Polska!
Bruno: – A co to znaczy?
Milo: – No Polska, wjechaliśmy do Polski.
Bruno szybko otwiera okno.
Milo: – Co robisz?
Bruno: – Chce znowu pooddychać polskim powietrzem!

Mamuś zobacz moje wspaniałe odkrycie! Papa Smerf, to Karton Smerf

Chłopaki, okazuje się, że zamiast złożyć tę furę prania upiekłam Wam ciasto i zrobiłam kakao.
Bruno tonem głębokiego zrozumienia i współczucia: życie matki jest trudne…

Tatuuś, co robisz?
Jestem w toalecie.
A długo jeszcze?
No, parę minut…
A mógłbyś się szybciej pośpieszyć?

Bruno! Ta deska jest kompletnie zasikana!
Bo ta deska jest beznadziejna!!!
To podnoś ją i sikaj na stojąco!
O nie, nie, nie. Tego już za wiele!

tfu, tfu, tfu – Bruno rozsiewa naokoło udawane splunięcia
Bruno, co Ty robisz?
Wypluwam te myśli co mi wtłaczasz do głowy!

Bruno, przygotujemy coś pysznego dla Milana na urodziny? Może pizza?
mamo, urodziny, to urodziny
?
Nic pożywnego!

Widząc, że wyrzucam paragon Bruno upomina mnie

paragon zawsze się przyda
Tak? A co będziesz z nim robił?
No jak będzie potrzeba to wysmarkam nos

Bruno planuje wizytę na strychu u Babci Anielki

Mamo przyniosę coś do czilowanka, coś co będzie udawać stół i jakieś jadło

Bruno układa hasło do krzyżówki

e, r, y, t… nie ma „a”, chciałem ułożyć Erytra
A co to jest?
Nie wiesz??!!
Nie wiem
Ja też nie wiem

Mamuś ja sobie tak czasem siadam i wspominam dawne czasy. Wspominam to drzewo, które kiedyś tutaj stało. (Na przedszkolnym podwórku)

Bruni śpiewa coś niezrozumiałego

ja sobie śpiewam różne przejęzyczone piosenki i to są odłamki różnych słów.

W mojej muffince są dwie wiśnie!
Jak to możliwe? w każdej było po jednej
Wcale nie! Ja już trafiłem na milion muffinek, w których były dwie wiśnie chociaż zjadłem dopiero trzy!

wow! Kolejną rzecz ułożyłeś z tych samych klocków
Tak Mamo, bo ja jestem mistrzem w kombinowaniu rzeczy!

Lukrecja mi śmierdzi odkąd przeczytałem o niej w pierwszej klasie szkoły podstawowej!

Bardzo lubię kalosze bo można dzięki nim nie uniknąć wychodzenia na podwórko w deszczowy dzień

Milan a wiesz że jak kiedyś będziesz chodził do piątej szkoły
Klasy!
Klasy, to wyrośnie Ci jeden włos na brodzie?

Szybko to uknułem! Wspaniale Mamo, że dałaś się porwać w wir tej przygody!

Pisze, pisze, pisze, wtem!

A tak dobrze mi szło!
Co się stało?
Źle napisałem dwójkę.
Wysłane z iPhone’a